tag:blogger.com,1999:blog-6751829022869389957.post5795880581930234870..comments2012-07-21T02:29:32.425-07:00Comments on Yoram Stein weblog: HET IS TIJD VOOR FILOSOFIEYoram Stein bloghttp://www.blogger.com/profile/05012104692258467259noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-6751829022869389957.post-1967086403545139162012-07-21T02:05:38.928-07:002012-07-21T02:05:38.928-07:00En met de deugden en dankzij de deugden regeert da...En met de deugden en dankzij de deugden regeert dan uiteindelijk het verstand of de wijsheid, phronesis of sophia.Yoram Stein bloghttps://www.blogger.com/profile/05012104692258467259noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6751829022869389957.post-3389241625800719382012-07-21T01:59:43.511-07:002012-07-21T01:59:43.511-07:00Je ziet goed dat mijn stukje met Sloterdijks analy...Je ziet goed dat mijn stukje met Sloterdijks analyse te maken heeft. Sloterdijk schrijft soms alleen wel erg bombastisch. Uiteindelijk is het ook allemaal te vinden in Plato's filosofie. Wat is de mens volgens Plato? Plato stelt dat de menselijke ziel uit drie delen bestaat. Het epithumetikon is het deel van de ziel dat staat voor begeerte, drift, trek. Plato vergelijkt het epithumethikon met een wild zwart paard (Phaedrus) en met een veelkoppig monster (Politeia). Thumos is het tweede deel van de ziel dat staat voor passie, wil, doorzettingsvermogen. Plato vergelijkt het met een nobel wit paard (Phaedrus) en met een leeuw (Politeia). Nous is het derde deel van de ziel dat staat voor begrijpen, redeneren, argumenteren. Plato vergelijkt het met de menner vd twee paarden (Phaedrus) en met de mens die met de leeuw en het veelkoppig monster moet samenleven (Politeia). Mensen die zich laten leiden door begeerte en angst laten zich leiden door de lagere delen van de ziel. Om een goed leven te leiden, moet de nous regeren over de lagere delen. Dit kan alleen als mensen over drie deugden (arète) beschikken. Sophrosyne, zelfbeheersing of matigheid houdt het epitumetikhon in toom. Andreia, mannelijkheid, doorzettingsvermogen of moed weet <br />met angst om te gaan en verrijkt daarmee thumos. Phronesis, verstandigheid of wijsheid weet hoe met de nous om te gaan. Dit is het antwoord op wat volgens Plato zou moeten regeren: niet de emoties, maar de deugden.Yoram Stein bloghttps://www.blogger.com/profile/05012104692258467259noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6751829022869389957.post-91837160534875611222012-07-20T05:08:15.973-07:002012-07-20T05:08:15.973-07:00Ik gooi er maar even een stukje Woede en Tijd tege...Ik gooi er maar even een stukje Woede en Tijd tegenaan (p262)<br /><br />structurele verandering van het begeren; erotisering<br /><br />Zoals gezegd wordt het reguliere kapitalisme, dat zich met reëel economisch consolideerbare winstmarges tevreden weet te stellen, gekenmerkt door de spanning tussen rentelast en productiviteitsverhoging - met inbegrip van alle psychopolitieke factoren zonder de modificatie waarvan de verandering van een gegeven populatie in een associatie van koopkrachtige consumenten niet mogelijk is. Voor zover de piramidecrises in het oosten en zuiden van Europa te verklaren waren door een acute hebzuchtpsychose - en dus door een plotselinge en botte erotisering van de affectieve huishoudens -, moesten bij de volgende consolidatiefase diepgaander, discrete en chronisch werkzame vormen van erotisering van de 'samenleving' worden toegepast.<br />We weten intussen waarom de psychodynamische modernisering van geldgestuurde 'samenlevingen' de trekken heeft van een erotiek: in de economische moderniteit staat er niets minder op de agenda dan de aflossing van de (slechts schijnbaar archaïsche) thymotische affectbeheersing inclusief haar (slechts schijnbaar irrationele) marktincompatibele aspecten door een meer eigentijdse psychopolitiek van begeertenabootsing en calculerende hebzucht. Deze verandering valt zonder een verstrekkende depolitisering van de populaties niet te realiseren, en deze depolitisering gaat per definitie gepaard met een almaar voortschrijdend betekenisverlïes van de taal ten gunste van beeld en getal. Het kan niet uitblijven dat vooral de klassieke linkse partijen, voor zover ze als woede- en dissidentiebanken functioneren, in dit nieuwe klimaat als disfunctionele relicten uit de toon vallen. Ze zijn ertoe veroordeeld beelden van aantrekkelijke mensen en tabellen met harde cijfers door middel van onaantrekkelijke verhalen te bestrijden. Daarentegen voelen gemoderniseerde sociaaldemocratieën a la New Labour zich in de kapitalistische erotiek in hun element - ze afficheren zich niet langer als trots- en woedepartijen en hebben de voorrang van de begeerten volledig onderschreven.Victor Onrusthttps://www.blogger.com/profile/06281342281744617492noreply@blogger.com